Caspari Centre

We wensen u alsnog een gelukkig en gezegend Joods nieuwjaar 5782!

Het afgelopen jaar was er een van enorme uitdagingen voor ons allemaal, maar door de genade van God zijn we er nog steeds. We mogen er zeker van zijn dat God de touwtjes in handen heeft. Als we dit nieuwe jaar ingaan kijken we uit naar de vele zegeningen die God voor ons heeft.

De zomer is een rustige tijd in het Caspari Center. De meeste mensen zijn op vakantie en er is meestal niet veel te beleven. Deze zomer was er een leuke afwisseling. We werkten samen met de Fellowship of Christian Students in Israël om een paar ‘studiebijeenkomsten’ te houden tijdens de zomerexamenperiode, waarbij we universiteitsstudenten van de FCSI in onze bibliotheek ontvingen. Na een jaar isolatie en lessen op Zoom was dit een geweldige kans voor hen om samen te studeren, dingen samen te doen en samen te eten. Zowel internationale studenten als lokale studenten waren blij met deze gelegenheid om elkaar te ontmoeten.

Na het annuleren van onze “Eerste Israël Bijbelschool” vorig jaar, hadden we gehoopt en gebeden dat we dit jaar de Bijbelschool zouden kunnen houden. Het kan nog plaatsvinden, als we toestemming krijgen voor de komst van de studenten. Bid daar samen met ons voor!
Wij zijn u, onze trouwe supporters, dankbaar. Zonder uw donaties en gebeden zouden we niet kunnen doen wat we doen.

Misschien vindt u onderstaand verhaal van Tanja Shoshani over ‘De complexiteit van de Israëlische smeltkroes’ wel interessant en leerzaam.

Bubbels en onzichtbare grenzen

Israël bevindt zich op de kruispunt van drie continenten waar invloeden uit alle windstreken samensmelten. De natie is verweven met mensen en culturen vanuit de hele wereld, zoals uit de Joodse gemeenschappen in verschillende delen van de wereld. Sommige nieuwe immigranten die onder de Wet op de Terugkeer naar Israël verhuizen, zijn volgens de rabbijnse wet eigenlijk geen Joden. Messiaanse Joden bevinden zich volgens buitenstaanders tussen het jodendom en het christendom in. Ze zien zichzelf als joden, terwijl het orthodoxe jodendom hen als christenen beschouwt vanwege hun geloof in Jezus.
Een ander deel van de Israëlische samenleving is de Arabisch sprekende bevolking, zowel moslims als christenen. Veel van deze mensen zijn inheems en hebben hier generaties lang gewoond. Sommigen emigreerden een paar jaar of wat langere tijd, voor de oprichting van de moderne staat Israël, uit omringende Arabische landen.

Er zijn ook veel scheidslijnen binnen de Hebreeuwse en Arabisch sprekende gemeenschappen. Binnen beide groepen bevinden zich mensen met verschillende achtergronden met kenmerkende culturele en religieuze gebruiken in dezelfde etnische groep.
Naast deze belangrijkste etnische groepen zijn er nog andere minderheden in dit land: Arabisch sprekende Druzen, een bevolkingsgroep die ook voorkomt in Syrië en Libanon; Arabisch sprekende Bedoeïenen die in verschillende gebieden in Israël, Jordanië en Egypte wonen; Armeniërs, afhankelijk van waar ze wonen, Hebreeuws of Arabisch spreken. Circassians, meestal soennitische moslims uit de tijd van het Ottomaanse rijk. Zij dienen in het Israëlische leger; en Samaritanen, die bestaan uit een kleine Hebreeuwssprekende gemeenschap in Holon en een kleine Arabisch sprekende gemeenschap in de buurt van Nablus. Deze minderheden hebben hun eigen scholen met hun eigen leerplannen, ze hebben hun eigen lokale gemeenten enz.

Het naast elkaar bestaan van al deze subgroepen is vaak een uitdaging, maar over het algemeen lijkt het te werken. Er is niet altijd veel interactie tussen deze groepen. Velen geven er de voorkeur aan hun eigen gemeenschappen en tradities te behouden en leven eigenlijk hun hele leven in hun eigen culturele bubbels. Je zou zelfs kunnen beweren dat er tussen de groepen dikke culturele glazen wanden zijn die bijna niet te doordringen zijn.

Het is grappig – wanneer Israëli’s naar het buitenland vliegen, worden alle passagiers met verschillende achtergronden plotseling verenigd en zeer ‘Israëlisch’, ongeacht of ze religieus, seculier, Russisch, Ethiopisch, autochtone Israëli’s of nieuwe immigranten zijn. Het beeld van het volk in Israël is als een mozaïek: verspreide stukjes die samenkomen om één lichaam te vormen.

Te midden van alle angstaanjagende scenario’s is er een fenomeen dat een sprankje hoop brengt: veel Joden en Arabieren hebben de handen ineen geslagen om het vreedzaam samenleven te bevorderen.

Ook gelovigen hebben niet stil gezeten. Het nationale bestuur van Messiaanse voorgangers en ouderlingen kwam op 17 mei naar buiten met een verklaring waarin ze de polarisatie en haat betreurden: “Wij Israëlische Joden en Arabieren, die hetzelfde geloof in Jezus delen als Messias en Heer, verklaren dat we verenigd zijn in broederlijke liefde die is geworteld in ons geloof en gebaseerd op de Schriften van het Oude en het Nieuwe Testament – Onze harten worden gekweld door de uitingen van geweld en haat in ons land, waar we allemaal samenleven.” De verklaring roept alle gelovigen op om eenheid in liefde uit te drukken, elkaar te helpen en door dit alles de strijd aan te gaan met de krachten van Satan die door het land razen.

Het is duidelijk dat het conflict twee niveaus heeft: het politieke niveau en het dagelijkse niveau. Op politiek niveau is dit een conflict dat helaas niet in de nabije toekomst zal worden opgelost. Op praktisch niveau willen de meeste mensen in Israël snel terugkeren naar het ‘normale’ leven – of in ieder geval naar wat hier als normaal wordt beschouwd. Leven in bubbels is de manier waarop mensen met verschillende culturele en religieuze achtergronden generaties lang in vrede naast elkaar hebben bestaan. Dit kan als positief worden gezien. We hopen dat er weer relatieve harmonie zal zijn. We blijven dromen van een einde van het conflict en bidden voor de vrede van Jeruzalem.