Het is een vreugde om de Heer te dienen

RETURN TO ZION

Leon en Nina Mazin willen graag onderstaand verhaal met ons delen. 

Vreugde

Als buitenstaander die in de Verenigde Staten woont, ben ik verbonden met een zustergemeente in Israël als hun afgezant in de VS. Het is mijn verantwoordelijkheid om met mensen en gemeenten in de VS te spreken en financiële steun te genereren namens שבי  ציון (Shavei Tzion).  Om ervoor te zorgen dat ik uit de eerste hand ervaring opdoe met het humanitaire werk dat in Israël wordt uitgevoerd, vond ik het nodig om daarheen te reizen en samen met de vrijwilligers aan de slag te gaan. Als ik erover ga praten, moet ik het ervaren.

Zoals altijd vond ik het een vreugde en zegen om te dienen, hoewel het mijn bedoeling was om de mensen te zegenen door de handen en voeten van de HEER voor hen te zijn. Het lijkt altijd het  gezegde uit de Schrift te bewijzen dat het echt zaliger is om te geven dan om te ontvangen. De vrijwilligers zijn trouw in het vervullen van de vele behoeften onder de mensen, van het verstrekken van voedsel en kleding tot het bezorgen van warme maaltijden aan hen die aan huis gebonden zijn. Ook worden er dagelijks muzieklessen gegeven aan leerlingen in het gemeente- centrum.

Ontmoeten

De  speciale avonden in de huizen van leden aan de vooravond van Shabbat om samen met de familie te eten waren een speciale zegen. De HEERE heeft mij laten zien dat Hij vindt dat ik de mensen moet ontmoeten. De dienst op Shabbat liet zien hoe het niet alleen een groep losgekoppelde mensen was die een paar uur op Sjabbat bijeenkwamen. Het was een tijd van samenkomst in de gemeente om de HEER in volheid en vreugd te aanbidden. Tijdens mijn tijd in Israël was ik getuige van een verlovingsaankondiging en het daarbij behorende overleg van de kerkenraad over het pas verloofde paar, een bruiloft en een Bar Mitswa. Deze gebeurtenissen benadrukten het belang van familie om dit samen te vieren. Ik was ook in staat om aanwezig te zijn tijdens de viering van Poerim, en ik wou dat ik er had kunnen zijn om Pesach mee te vieren. Ik ben er zeker van dat dit een bijzondere tijd is om in Israël te zijn. Ik moedig u aan om deel te nemen aan de viering van Pasen in de gemeente שבי  ציון. Iedereen die een bezoek kan brengen, is welkom en alles wordt in het werk gesteld om een vertaling in uw moedertaal te bieden.

Nieuwe laarzen

Ik ben de HEER dankbaar dat hij mij als medewerker bij Leon Mazin en שבי  ציון heeft binnengehaald. Ik kan ze met recht mijn Israëlische familie noemen. Wij zijn één in het Lichaam van Messias Yeshua. Ik wil  graag een paar zaken bespreken die ik hier heb ervaren, samen met de vrijwilligers. De eerste ontmoeting was tijdens het werken in het kledingmagazijn, het sorteren en ophangen van kleding. We waren net klaar met het bekijken van enkele laarzen die waren gedoneerd. Ik weet zeker dat ze gloednieuw waren. We waren bezig ze op een rek te plaatsen toen we merkten dat een van de jonge moeders haar ogen op die laarzen had gericht. We boden haar aan om ze te passen, en het was gewoon haar maat. Deze laarzen gaan lang mee en houden haar voeten warm op koude dagen of nachten. De vreugde en glimlach die over haar gezicht kwam toen ze zich realiseerde dat deze laarzen voor haar bedoeld waren, is genoeg beloning voor het onbaatzuchtige werk dat de vrijwilligers doen.

Pianospelen

De andere ontmoeting was met de vader van een van de jonge leerlingen van de Muziekschool. Ik stond op het punt om te gaan lunchen, en hij sprak me aan, en ik ontdekte dat hij mijn moedertaal, Engels, vloeiend sprak. Het blijkt dat hij land bezit in de VS en daar vroeger op jacht ging. Hij zei dat zijn zoon interesse toonde in pianospelen, en dus staat hij hem toe om het te proberen en te zien of het iets voor hem is om verder te ontwikkelen. Ik vond het geweldig dat een vader genoeg om zijn zoon geeft dat hij hem toestaat om zo actief te zijn als hij wil en hem aanmoedigt om het te proberen.