Kehilat Hasdey Yeshua

De wereld zoals we die kennen is volledig op zijn kop gezet! Wat ooit als kwaad werd beschouwd, wordt nu als goed beschouwd, goed is kwaad, zwart is wit en wit is zwart. Hoe kunnen wij als volgelingen van Jezus hier doorheen navigeren?
We moeten een stap terug doen en bedenken dat onze God nog steeds de touwtjes in handen heeft. De herfstfeesten zijn daar een tijdloze herinnering aan! De wetteloosheid en opstand van naties die we overal om ons heen zien, zijn een vervulling van Bijbelse profetie. In feite wordt ons verteld dat, wanneer deze dingen beginnen te gebeuren, we niet radeloos of afgeleid moeten worden door de zorgen van het leven. De verlossing zal worden aangekondigd… met de angstaanjagende maar majestueuze knal van de hemelse sjofar.

Het leren gaat door. In voorgaande jaren vierde onze gemeente Soekot in een nabijgelegen bos door een gigantische soeka te bouwen, daar onze wekelijkse Sabbat-dienst te houden en gezinnen uit te nodigen om er de hele week te kamperen. Dit jaar golden er nog steeds beperkingen. Onze festiviteiten van een week werden ingekort tot slechts twee dagen en één nacht, zonder centrale sukkah. De kinderen en hun ouders maakten er echter het beste van.
Het weer was goed en iedereen had een leuke tijd, met veel leren als extraatje.
Bid alstublieft… dat deze ervaringen een blijvende indruk op onze kinderen zullen maken, en dat ze zullen leren vrijmoedig met de Heere te wandelen, zelfs in de moeilijke wereld van vandaag.

We keren terug naar het land Israël, en worden verenigd met onze families.
Hier volgt het verhaal van Esther, een vrouw in onze gemeente.
“Mijn man en ik zijn iets meer dan twaalf jaar geleden teruggekeerd naar Israël en wonen in Arad. Ik heb echt het gevoel dat ik thuis ben gekomen! Maar nu wilde ik mijn familie vinden.
Ik wist dat mijn grootvader hier familie had die hier na de Tweede Wereldoorlog was gekomen.
Maar hij kon ze niet vinden. Ik probeerde mensen op te zoeken met de achternaam Marcu (niet de echte naam), maar nee hoor. De familie in Amerika had het ook tevergeefs geprobeerd.
Toen hebben we het maar opgegeven.”
“Maar toen greep God in!”
Een aantal jaren eerder had ik een DNA-test gedaan, in de hoop verloren familieleden te vinden. Ik was tot op zekere hoogte succesvol, althans in de VS, maar waar waren die Israëli’s?

Toen kreeg ik op een vroege ochtend een bericht van de DNA website. Een jonge Israëlische man had dezelfde DNA-test gedaan, zag dat hij familie van me was en schreef me. Toen ik zijn profiel controleerde, zag ik dat hij had geschreven dat het voorouderlijk land van zijn familie Roemenië was en dat zijn voorouderlijke naam Marcu was. Dit was veelbelovend! Hij liet het zijn moeder, Michaela (niet haar echte naam) weten, en ze kon het bijna niet geloven!
Ze belde me die avond op en we ontdekten dat we allebei kleinkinderen waren van de broers Marcu. Twee van hen waren naar Amerika gekomen en woonden in Philadelphia. Het blijkt dat ze niet verloren zijn gegaan; Ze hadden hun naam veranderd.
Met haar praten was alsof je alle puzzelstukjes in elkaar legde. De Israëlische familie was al zeventig jaar op zoek naar de Amerikaanse familie en had het net over ons gehad… en daar stond ik dan!

Sarah praat ons bij over Amira.
“Amira belde me vanmorgen en zei dat ze geen eten had voor haar kinderen en geen geld om een gasfles te kopen die ze gebruikt om te koken. Ik had haar al verteld dat ik één keer per maand zou helpen die benodigdheden te kopen, maar toen besefte ik dat haar moest leren budgetteren. Dus ze kwam naar Arad en we begonnen onze les.
Ik besloot haar de ‘envelopmethode’ te leren die ik leerde toen ik een nieuwe gelovige was.
“Het idee is als volgt; wanneer het geld voor het eerst binnenkomt, wordt het verdeeld in enveloppen, waarbij de eerste wordt gereserveerd voor de Heer en de rest in enveloppen waar de uitgaven voor bestemd zijn. Het enige geld dat uit die enveloppen wordt gehaald, is voor het doel waarvoor het bestemd is. Klinkt simpel, toch?”

Maar Amira moest haar hersens laten kraken bij het nadenken over wat een envelop is (zelfs in het Arabisch) en ze heeft problemen met rekenen.
Uiteindelijk zijn we erin geslaagd om erachter te komen wat haar maandelijks inkomen is en hebben we een lijst gemaakt van haar uitgaven. Ik leerde haar dat het geven van het eerste deel van haar inkomen aan God een oefening in geloof is. Het laat Hem zien dat we Hem vertrouwen. Ze beloofde trouw de methode te volgen die ze had geleerd en toen nam ik haar mee om te winkelen en God begon Zijn belofte aan haar na te komen.
Toen we de bakkerij binnenliepen om brood te kopen, zei de vrouw die een van de eigenaren is tegen Amira: ‘Vergeet niet een dag opzij te zetten om hier te komen werken’. Ik dacht bij mezelf: ‘Heer, U bent geweldig! Dit is meer inkomen voor haar, nog voordat ze zich aan haar belofte houdt!’ Terwijl we nog aan het winkelen waren, kreeg Amira een bericht van haar vriendin die zei: ‘Ik breng wat eten voor je kinderen.’ Ik zei tegen haar: ‘Zie je wel? Omdat je deze belofte in je hart hebt gedaan, beloont de Heer je al!” Bid alstublieft… dat Amira gedisciplineerd genoeg zal zijn om haar belofte na te komen.

We waarderen u, onze lezers, enorm! U bent onze partners in gebed, en God antwoordt.

Met onze dank en liefde,
Kehilat Hasdey Yeshua
Arad, Israël