BE’AD CHAΪM

In oktober kwamen ongeveer 70 mensen samen voor een indrukwekkende gebedsdienst in de Ben Hinnom Vallei waar 2500 jaar geleden de baby’s werden geofferd aan de goden Baal en Molech (zie Jeremia 32: 35). We kwamen daar samen om te bidden, te bemiddelen, en de zonde te belijden van het vergieten van onschuldig bloed en God te bidden om de harten van onze natie te doen veranderen en genade te geven voor het ongeboren kind.
Deze bijeenkomst viel in de tijd tussen Rosh Hashana en Yom Kippoer.
Verder een bijeenkomst van de moeders in Beer Sheba. Het was heel bijzonder voor onze staf uit Jeruzalem om daarbij aanwezig te zijn. Het centrum bevindt zich in een schuilkelder die van de gemeente is en onder jurisdictie van het ministerie van Sociale zaken valt. Door de goede samenwerking van de counselors en de maatschappelijk werkers zijn de levens van veel baby’s gered. Het thema was “Hoop”.

Mika met dochtertje Talia:
Mika is getrouwd, maar helaas is haar man kort geleden naar de gevangenis gestuurd omdat hij drugs verkocht. Daarom nam Mika het besluit om scheiding aan te vragen. Toen Mika ontdekte dat zij zwanger was, wilde zij het kindje laten aborteren, omdat zij zich niet voor kon stellen hoe zij in haar eentje voor een kind kon zorgen. Gelukkig nam zij contact met ons op, had een gesprek met een consulente en koos voor het leven van haar baby! Haar schattige dochtertje Talia werd in augustus geboren. Via het Operatie Mozes Project ontving zij prachtige nieuwe baby meubeltjes en krijgt zij maandelijkse hulp om de benodigdheden voor de baby te kopen. Mika houdt veel van haar kleine prinses en zegt dat ze niet kan geloven dat zij ooit aan abortus gedacht heeft. Zij is erg gelukkig dat zij voor het leven van haar kostbare dochter heeft gekozen. De vader van Talia noch zijn ouders hebben interesse in Talia getoond, maar wij weten dat God harten aan kan raken. Mika vertelde ons hoeveel onze hulp voor haar betekend heeft en doorslaggevend was bij haar besluit om haar kleine dochter het leven te geven. De moeders in deze nieuwsbrief hebben ervoor gekozen om hun ongeboren kinderen als mensen te beschouwen, ondanks druk, angsten en een tekort aan financiën. Zij zouden hun ogen gesloten kunnen hebben en hun kinderen als een probleem dat opgelost moest worden gezien kunnen hebben, maar in plaats daarvan kozen zij ervoor om hen te beschermen zoals een moeder dat zou moeten doen.

Nadia en haar zoontje Mikael:
Nadia en haar man zijn bijna vier jaar geleden vanuit Oezbekistan naar Israël geëmigreerd. Zij hebben een dochtertje die bijna vier is. Droevig genoeg hebben zij twee jaar geleden een baby verloren, vier dagen na de geboorte. Toen zij ontdekten dat Nadia opnieuw in verwachting was, wisten zij niet wat ze moesten doen. Omdat zij nieuwe immigranten waren, geen vaste baan hadden en niet in het Hebreeuws konden communiceren, hadden zij het moeilijk. Zij overwogen om te aborteren, totdat een vriendin hen over Be’ad Chaïm vertelde. Zij realiseerden zich dat zij er niet alleen voor stonden en dat er mensen waren, die bereid waren om hen te helpen en te steunen. Nadat zij contact met ons opgenomen hadden, besloten zij om hun kostbare baby te houden en maakten zij deel uit van het Operatie Mozes Project. De man van Nadia werkte in een fabriek, maar hij kreeg een ongeval op het werk, waarbij er een zwaar gewicht op zijn hand viel, één van zijn vingers brak. Hij zat hierdoor een tijdje zonder werk, maar prijs God, Hij heeft nu een andere baan gevonden, waarbij hij geen zware dingen hoeft te tillen. Nadia en haar man waren heel erg blij toen hun kostbare zoontje Mikael deze zomer geboren werd. Nadia en haar man zijn erg dankbaar voor alles wat zij mochten ontvangen. Zij vertelden ons, dat als je niets hebt, alles meetelt. Elk beetje hulp is dan erg belangrijk.

De Levens-tuinen is een plek van genezing en een herdenkplaats voor ongeboren kinderen. Iedereen mag een boom komen planten en krijgt dat een prachtig herdenkingscertificaat. Hier een getuigenis van Laurel, onze Gebedsgastvrouw in de Levens-tuinen:
Fanny en Toby verloren hun dochtertje toen zij 22 weken was. Fanny had niets bijzonders gevoeld, maar toen zij voor controle ging, ontdekte men dat zij geen vruchtwater had en dat er wat problemen met het hoofdje van de baby waren. Zij vertelden haar dat de baby dood was en dat zij binnen een paar weken een spontane miskraam zou hebben. Haar werd aangeraden om niet zo lang te wachten, vervolgens gingen zij naar het ziekenhuis en beviel zij van een doodgeboren baby. Zij plantten een boom op de datum waarop de baby geboren zou zijn als zij het overleefd zou hebben.
Het is een lief en vriendelijk seculier stel. Ik vertelde hen dat de wegen van God soms anders zijn dan wij zouden willen, maar toch goed, zelfs al begrijpen wij het niet. Daar waren zij het mee eens. Hoewel zij er niet voor kozen om te bidden, leken zij van de atmosfeer van de Tuinen te houden en zeiden dat dit de plaats was, waar zij haar ieder jaar zouden herdenken.