EBENEZER HOME | Voor alles is er een seizoen
Shalom beste vrienden,
Een nieuw seizoen
“Voor alles is er een seizoen, een tijd voor elk doel onder de hemel:
… Een tijd om te omarmen, en een tijd om af te zien van omarmen”. (Prediker 3:1,5)
Deze brief waarmee het jaar 2022 wordt afgesloten, valt ook samen met het afscheid van Johnny’s dienst in het Ebenezer Home.
Johnny zal in zijn eigen woorden uitdrukken wat deze dienst voor hem heeft betekend.
“Het is moeilijk te geloven dat er 25 jaar zijn verstreken sinds ik bij het Ebenezer Home begon te werken, waarvan ik er 20 manager ben geweest. Ik herinner me nog de zeer duidelijke oproep van de Heer tot deze positie nadat ik ernstige gezondheidsklachten had en ook de angst die ik had om de immense verantwoordelijkheid op me te nemen. Ik herinner me hoe ik probeerde de roeping van God te ontlopen, en net als Jeremia riep ik tot God uit: “O, Heer God! Zie, ik weet niet hoe ik moet spreken, want ik ben een jongeling.” Maar ik kon Gods duidelijke antwoord niet negeren: “Zeg niet: ‘Ik ben een jongeling’, want overal stuur ik naartoe. Gij, gij zult gaan…”
De Heer heeft in de loop der jaren herhaaldelijk Zijn roeping bevestigd door verschillende omstandigheden en wonderen, die me eraan herinneren dat ik niets doe op eigen kracht en wijsheid, maar door Gods leiding, kracht en genade. Hij is Degene die alle lof en dankzegging verdient!
Uitdagingen
Het is hier gepast om de Heer ook te danken voor Shoshana, mijn lieve vrouw, die mijn partner is geweest in deze roeping en aan mijn zijde stond gedurende de hele weg die de Heer mij heeft geleid – een pad dat vaak is bedekt door een mist van onzekerheden, crises en uitdagingen. De uitdagingen waarmee ik als manager te maken kreeg, overtrof alles wat ik me had kunnen
inbeelden en alle theorieën die ik tijdens mijn universitaire studie heb geleerd tijdens de opleiding voor de functie. Elke uitdaging die ik moest aangaan werd beschouwd als ‘een reus’, zoals:
het Ministerie van Binnenlandse Zaken (vrijwilligersvisa),
het Ministerie van Sociale Zaken (toenemende eisen),
het ministerie van Volksgezondheid (beroepscommissies),
de Gemeente Haifa (bouwvergunningen),
de Tweede Libanonoorlog, (bewoners met spoed naar schuilkelders brengen)
begrotingen – en vooral de economische crisis in 2008.
Toen overtrof de Coronacrisis het allemaal en helaas onthulde het de minder aantrekkelijke kant in
velen van ons. Het is moeilijk om de omvang te beschrijven van mijn verantwoordelijkheid, samen met die van het personeel, voor de gezondheid en het leven van onze bewoners tijdens deze
periode, om nog maar te zwijgen over de moeilijkheid om met burn-out en continue onzekerheid om te gaan, en misschien vooral de frustratie omdat verschillende mensen ons gedrag bekritiseerden. Niettemin was Gods Woord altijd een lamp voor onze voet, en in elke zaak die ik nastreefde om “mijn best te doen om een zuiver geweten hebben (in de eerste plaats)
voor God en de mensen”. (Handelingen 24:16).
Maar ondanks de zware verantwoordelijkheid die ik heb gevoeld, werken bij het Ebenezer Home is een groot voorrecht – om de broeders en zusters die een periode in hun leven hebben bereikt waarin ze liefdevolle hulp en zorg nodig hebben te dienen. Tijdens mijn 25 jaar werken in het Huis, waren dat meer dan 100 broeders en zusters, waaronder Tsnua, die in het Huis arriveerde aan het begin van mijn werk, en dit jaar vierden we haar 100ste verjaardag.
Er zijn geen woorden om het enorme gevoel van voldoening te beschrijven, het zien van de verandering in mensen die in het Huis arriveerden, degenen die geen andere keus en verwachting habben, en anderen die heel bang waren, want ze hadden een slechte ervaring gehad elders. De meesten van hen werden binnen een paar weken ‘deel van de familie’ en bloeiden echt op. In feite zou het niet overdreven om te zeggen dat sommigen van hen letterlijk ‘weer tot leven kwamen’.
Een van de dingen die getuigt van de ware waarde van het Huis in het leven van onze bewoners is de zin die zich herhaalt als ze in het ziekenhuis werden opgenomen: “Ik wil terug naar huis.”
Werken in een Messiaans verpleeghuis is een zegen geweest, niet alleen vanwege het voorrecht om ouderen te dienen, bewoners die broeders en zusters zijn in Christus, maar ook vanwege het voorrecht om samen met anderen die hier werken (sommigen van hen al 25 jaar), die ook broeders en zusters in Christus zijn – een gezin, zo goed of kwaad als het kan. Het was een prachtig voorrecht en een zegen om het Woord van God te lezen en elke dag samen te bidden, tijdens onze ochtendpauze.
In het begin noemde ik Gods duidelijke roeping tot de functie van Manager. Maar het is ons niet altijd duidelijk wanneer de tijd is gekomen om de fakkel door te geven, en soms zelfs als er een duidelijk teken is, is het moeilijk om los te laten.
Persoonlijk heb ik de afgelopen jaren vermoeidheid gevoeld en de recente uitdagingen hebben het gevoel van burn-out alleen maar versterkt.
Na veel wikken en wegen voelde ik dat dit voor mij het juiste moment was om het stokje door te geven. De beslissing was niet gemakkelijk en heeft veel gevolgen, maar als je weet dat het het juiste is om te doen, moet je het doen en vertrouw erop dat Hij, zoals “Hij tot nu toe heeft geholpen”, zal blijven helpen en zegenen door andere dienaren.
Mijn gebed voor mijn lieve broer en vriend David Phillips die mij zal vervangen, met de steun van
zijn lieve vrouw Esther, is het gebed van koning David voor Salomo: “Wees sterk en moedig, en handel; vrees niet en wees niet ontzet, want de Here God, mijn God, is met u. Hij zal je niet in de steek laten, totdat je al het werk ten dienste van het huis van de Heer hebt volbracht”. (1 Kronieken 28:20)”
Ron Colis
Johnny heeft zijn gedachten over het huis vanuit het perspectief van een manager met ons gedeeld, nu zullen we met u delen iets wat Ron Colish onlangs schreef, om je inzicht te geven in het Huis vanuit het oogpunt van een van de Bewoners….
Ebenezer zoals ik het zie
Ik hoorde een verhaal over een medische missie naar een stam in Afrika. De mensen liepen daar kilometers om behandeling te ondergaan in plaats van gebruik te maken van de kliniek van een lokaal bureau dat in de buurt was gevestigd. Desgevraagd waarom ze dat deden, terwijl de behandeling op beide plaatsen hetzelfde was, zeiden ze: het verschil is dat de handen daar liefdevol zijn.
Zo denk ik ook over Ebenezer. Johnny houdt zijn deur open om naar iedereen te luisteren. En de
arts, huismoeder, maatschappelijk werker, verpleegkundigen en kantoormedewerkers staan voortdurend klaar om te dienen.
Het keukenpersoneel en degenen die het eten verdelen, maken maaltijden aangenaam en zorgen voor achterblijvers. Het onderhouds-, was-, schoonmaak- en activiteitenpersoneel dat wordt ingezet en vrijwilligers mogen ook niet worden vergeten.
Hoewel dit misschien onwerkelijk lijkt, dit is mogelijk vanwege de Geest van de Messias, die iedereen, bewoners en personeel verenigt.
Hoewel er soms misverstanden zijn (omdat niemand van ons perfect is), kunnen we profiteren van
de lessen in het Woord van God, gegeven voor het ontbijt. Ook word ik herinnerd aan de code van de medische raad geborduurd door Tsnua in drie talen – veiligheid, communicatie, waardigheid, privacy, onafhankelijkheid. De grote Bijbelse kunstwerken van Amy Sheetreet en Juan’s speciale wekelijkse muzikale bijdrage geven een beschaafde sfeer en daardoor ook een volledig geestelijk leven.
Ik geloof wat ik schrijf, “tot nu toe heeft de Heer ons geholpen”.
We gaan nu verder met de recente gebeurtenissen en keren terug naar Salomo’s woorden …
“een tijd om geboren te worden, en een tijd om te sterven…” (Prediker 3:2)
De afgelopen maanden heeft de Heer drie dierbare bewoners ‘mee naar huis’ genomen.
Rivka Lazarovich woonde 2 jaar in Ebenezer en overleed in oktober en een maand later,
Eli en Fern Fauth overleden beiden, een week na elkaar, na meer dan 70 jaar huwelijk en 11 jaar in het Huis.
Rivka 1944 – 2022
Eli 1931 – 2022
Varen 1926 – 2022
Fern was een bescheiden maar zeer getalenteerde muzikante en ze kon de bewoners regelmatig zegenen met haar hymne op de piano na het ontbijt elke ochtend. Ze wilde ook graag haar eigen gevoelens over het Huis uiten met dit gedichtje geschreven in september 2019:
Wonen in Ebenezer is een echte zegen,
Ik beken dat ik het niet waard ben,
Maar God is zo goed en zo vriendelijk,
echt het verbaast me gewoon.
Hij bracht ons hier naar deze prachtige plek
om onze laatste dagen door te brengen door Zijn reddende genade.
De verzorgers werken dag en nacht hard
om alles precies goed te laten verlopen.
Ze serveren ons zulke goede en smakelijke maaltijden
tot onze arme maag gewoon voelt
dat we geen hap meer kunnen vasthouden,
dus houdt alsjeblieft meer voedsel uit ons zicht.
Ja, ik vind het echt heerlijk om hier te wonen,
zo goed beschermd en zonder enige angst.
Er zijn hier zoveel dingen om ons te amuseren,
en ze zorgen ervoor dat we niet in verwarring raken.
Ik dank mijn God dat Hij ons hier heeft gebracht
om bij deze vrienden te zijn die ons zo dierbaar zijn.
En dan zijn er nog de tijden die we met Ilana doorbrengen,
ze is echt opbeurend, een hele lieve vriendin.
We zingen en we kletsen en genieten van elkaar,
genieten van elke zuster, en ook van elke broeder.
Dit alles maakt dat we goede herinneringen overhouden
aan deze reis die we samen maken.
Ebenezer Home is een geweldige plek om te zijn en als je me niet gelooft, kom dan gewoon kijken!
Inderdaad, tot nu toe heeft de Heer ons geholpen!
Johnny en Shoshana Khoury