Grace & Truth | Een seizoen voor alles

Een seizoen voor alles

De prediker in het boek Prediker, koning Salomo, vertelt ons dat er in dit leven een seizoen is voor alles. Beginnend in het derde hoofdstuk, in de eerste acht verzen, somt hij veertien coupletten op van verschillende zaken onder de hemel die een seizoen en een tijd in het leven hebben. Hij begint met “een tijd om geboren te worden en een tijd om te sterven…”, en hij noemt ook een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, en een tijd om te rouwen, en een tijd om te dansen.

Deze tijden die prediker noemt, maken deel uit van ons leven en maken ook deel uit van het kerkelijk leven, omdat er ook seizoenen zijn in de levensduur van de kerk. Een van de vreugdevolle tijden in het leven van de kerk is om te zien hoe de onbekeerden worden bekeerd en gedoopt en deel gaan uitmaken van het lichaam van Christus, en natuurlijk getuige zijn van de verandering die plaatsvindt in het leven van Gods volk. Maar een ander vreugdevol moment in het kerkelijk leven is om te zien hoe God nieuwe ambtsdragers in de kerk opwekt.  We hadden die ervaring ongeveer zeven jaar geleden toen de familie Kinzel, Brian en Heidi, met twee van hun kinderen, Gabriel en Alisa, lid werden van de kerk. Ze kwamen naar ons toe na zo’n 22 jaar in Oekraïne te hebben gediend en les te hebben gegeven in een seminarie en actief betrokken te zijn geweest bij de lokale kerk daar. Al snel herkenden we de vele gaven die ze hadden, en onmiddellijk begonnen ze de kerk in verschillende hoedanigheden te dienen. Een deel van die erkenning was ook het wijden van Brian als een van de oudsten in onze kerk, die hij diende met veel goede wil en een geweldige ervaring. In de jaren dat zij met ons en naast ons hebben gediend, hebben wij, zowel als ambtsdragers en als kerkleden, op veel gebieden van hun bediening geprofiteerd. Een van de eerste gebieden was hun gastvrijheid waarin ze veel mensen verwelkomden, zowel uit de gemeente als lokale instellingen, als een kans om de liefde van God en het evangelie van de Messias te delen. Toen hun visa verlopen waren, moesten ze het land verlaten en moesten we afscheid van ze nemen. Hoewel Salomo dit niet specifiek heeft geschreven, is er een seizoen van zoetheid wanneer we hallo zeggen en welkom heten, en een seizoen van verdriet wanneer we afscheid moeten nemen. 

De kringen voor jongeren en jongvolwassenen

“Dank u wel” zeggen voor drie decennia dienst

De prediker schreef ook ‘een tijd om te bewaren en een tijd om weg te werpen’. Zoals velen van u weten, is Eitan, een van onze ouderlingen, al drie decennia betrokken bij de jeugdbediening in onze gemeente. Generaties jongeren zijn door hem bediend, omdat het werk met de jeugd begint wanneer ze 13 worden (Bar-Mitswa) en doorgaat totdat ze op 18-jarige leeftijd in militaire dienst gaan. Dus gedurende vijf tot zes jaar, tijdens een van de meest levensbepalende periodes in hun leven, werkt hij gedreven en intens met hen samen. Hij en een vrouwelijke counselor die met hem werkt, zijn in deze jaren heel dicht bij onze jeugd gekomen. We hebben zoveel vruchten van die bediening in de kerk gezien, omdat velen uiteindelijk bekeerd, getrouwd en kinderen kregen, van wie sommigen al in de kerk dienen. Maar toen kwam er een tijd, zoals Eitan en de oudsten dachten, dat het beter was om het stokje door te geven aan de jongere generatie. Een bleef er echter bewaard, Eitan begon met onze jongvolwassenen te werken, een ander soort bediening dan met onze jeugd, maar net zo belangrijk.

G&T Vrouwen vereniging

Samen tijd doorbrengen

In april organiseerde onze kerkelijke vrouwenvereniging een busreis naar het noorden en 45 vrouwen uit de gemeente sloten zich bij de groep aan. De reis omvatte een bezoek aan een Bijbelse plaats uit hoofdstuk vier van het boek Richteren (het verhaal van Deborah en Yaël) en de ontmoeting met vrouwen van een Arabische gemeente in Haifa om met elkaar te eten en gemeenschap te hebben.

Eerst gingen onze dames naar het Jezreel Valley-gebied, waar ze de berg Gilboa beklommen om de berg Tabor en de omgeving te bekijken. Vrouwen lazen voor uit de Schrift over de gebeurtenissen die daar plaatsvonden, zoals de oorlog tussen de kinderen Israël onder leiding van Barak en Debora en het leger van Sisera, en de dood van koning Saul en zijn zoon Jonathan op de berg Gilboa.

Van daaruit gingen de vrouwen verder naar Haifa om Arabisch sprekende zusters te bezoeken. Ze werden met open armen ontvangen en met heerlijk oosters eten. Een van de gastvrouwen deelde een persoonlijk getuigenis van hoe ze haar Joodse buurvrouw naar Christus leidde, en de vrouwen leerden uit haar verhaal dat Arabieren en Joden samen kunnen leven als ze in de liefde van God leven. Samen zongen ze lofliederen en dankten Ze God voor Zijn liefde en voor het feit dat zij “één nieuwe mens in Christus” was.

Laat de kinderen tot Mij komen

Chavrey-Ya (Vrienden van God) Club – Einde van het Jaar

Het is een heel bijzonder en gezegend jaar geweest met de kinderen. We hadden dit jaar een relatief jonge groep – de jongste was vier jaar en de oudste negen. Sommigen komen uit niet-christelijke gezinnen of huizen waar het Woord van God niet wordt onderwezen. Het was een grote bemoediging om het proces te zien van hoe het Woord van God de harten van kinderen raakt, hoe ze leren, onthouden en vooral dol zijn op de verhalen en boodschappen uit de Bijbel. Ze leerden ook om te houden van gezamenlijk zingen, het onthouden van verzen, het naspelen van Bijbelverhalen en het deelnemen aan alle andere activiteiten met betrekking tot de Boodschap van het geleerde verhaal. De club zou begin juni eindigen, maar de kinderen waren zo teleurgesteld dat de club zou eindigen, dat het personeel besloot om twee extra bijeenkomsten te houden.

We zijn ook bijzonder gezegend met onze vrijwillige medewerkers. Vier van onze kerkelijke jongeren sloten zich aan bij de club en namen er trouw deel aan, leidden en bereidden week na week activiteiten voor. Ook hielpen sommige vrouwen van de oudere generatie met het klaarmaken van eten en ouders reden om de beurt kinderen uit verschillende steden naar de kerk.

Er gaat niets boven de pure vreugde om naast elkaar te dienen, jong en oud, mannen en vrouwen, en te zien hoe God alles laat werken terwijl Hij Zijn zegeningen over de gelovigen uitstort. We zijn zo dankbaar voor dit jaar met Chavrey-Ya!!!

Reis naar Auschwitz 2022

Voor de derde keer, in juli, organiseerde Eduard Golder, onze evangelist, een reis van twee weken naar Polen met de hulp van Poolse christelijke vrienden.

Van Eddie Golder:

De groep van twaalf Holocaust overlevenden van drie verschillende Holocaust Survivor clubs waar onze kerk hier in Israël mee samenwerkt, is op 2 juli aangekomen in Auschwitz. Tijdens deze twee weken in Polen reisden we door het land en bezochten we veel plaatsen, waaronder plaatsen die verband houden met de Holocaust, zoals een concentratiekamp. Maar het belangrijkste onderdeel van het programma was het dagelijks lezen van het Woord van God en gebedstijd met de overlevenden tijdens de ochtendwijdingen. Na de wijding zouden we normaal gesproken een bepaalde plaats bezoeken en tegen etenstijd terugkeren naar het hotel. Elke dag na het eten ontmoetten we de groep in het auditorium van het hotel voor het lezen van het Woord van God en discussies over belangrijke onderwerpen zoals bekering, vergeving en Gods liefde. Er was een groep van 13 Oekraïense vluchtelingen die elke avond deelnam aan onze avondbijeenkomsten. Mensen stelden veel vragen tijdens deze bijeenkomsten. Ik moet zeggen dat dit onvergetelijke bijeenkomsten waren voor alle deelnemers, omdat iedereen de kans had om openlijk zijn gedachten te uiten over de onderwerpen die aan de orde werden gesteld.

Tijdens de reis bezocht de groep vier lokale gemeenten en nam deel aan de kerkdienst waar de deelnemers opnieuw hoorden van het Woord van God. Aan het einde van elke preek was er een uitnodiging om zich in berouw tot Christus te wenden. Op de eerste zondag van ons verblijf werden we uitgenodigd in de kerk in Auschwitz, waar ik uit het Woord van God vertelde over het onderwerp ‘De Ark van redding voor uw huis’. Na de preek sprak de voorganger van de kerk de uitnodiging uit om naar voren te komen en zich te bekeren. Drie Oekraïense vluchtelingenvrouwen kwamen vooraan. De leiders en ik baden over hen dat God hun toekomstige wandel met Jezus zou zegenen.

Tijdens onze reis waren er veel mogelijkheden voor persoonlijke gesprekken met mensen. Marianna, die aan het hoofd staat van de holocaustoverlevendenclub in Sderot en ik hadden een gesprek over levenszaken, en ze zei dat thuis de aardse zorgen, clubmanagement en andere afleidingen haar niet toestaan zich te concentreren op geestelijke dingen, maar hier, haar dag beginnend met het lezen van het Woord van God en bidden, ze voelt zich opgetild en zelfs anders. Ik vroeg ook Jakov van Ashdod, die al 87 jaar oud is, of de reis moeilijk voor hem was, en hij zei dat het niet zo was omdat ze elke ochtend voor hem baden en God hem kracht geeft.

We bezochten ook de stad Wisla en namen ’s avonds deel aan de plaatselijke kerkdienst. Aan het einde van de dienst baden de predikanten van de kerk voor onze groep en voor de hele Israëlische natie. Ze vertelden over de liefde van God voor Israël en over hun liefde voor ons. Een van de leden van onze groep, Semyon uit de stad Sderot, was erg ontroerd door de liefde die hij ontving en uitte zijn gevoelens over dingen die hij hoorde. Hij zei: “Als ik uw liefde voor ons zie, begrijp ik zeker dat God in u woont, en dit is precies de God waar Eduard, onze groepsleider, ons voortdurend over vertelt. Als ik zie hoe u mensen behandelt, ongeacht hun nationaliteit of religie, als ik de liefde zie die in u leeft, weet ik zeker dat u het ware geloof hebt.”

God heeft ook deuren voor ons geopend om onder de vluchtelingen uit Oekraïne te evangeliseren, er zijn er tegenwoordig veel van hen in Polen. We konden een vluchtelingenkamp bezoeken waar zo’n 150 mensen in zitten. Ze hoorden van mij en mijn Poolse broeders de boodschap van verlossing, en we hadden veel persoonlijke gesprekken met hen. Naast het kamp bezochten we nog zes vluchtelingengezinnen uit Oekraïne voor wie onze Poolse broeders huisvesting huren. We waren in staat om hen te helpen met voedsel en noodzakelijke dingen voor thuis en school, en om met hen te praten over het belang van verzoening met God in deze moeilijke tijd die Oekraïne doormaakt.

Vrijdagavond, de avond voor onze vlucht, verzamelden we ons voor de sjabbatmaaltijd. Het was onze laatste bijeenkomst met onze Poolse vrienden en vluchtelingen uit Oekraïne die zich tijdens deze twee weken bij ons voegden. Er waren meer dan 40 mensen, de meesten van hen ongelovigen. Vanavond las ik een gedeelte uit het boek Openbaring, hoofdstuk 21, over het hemelse Jeruzalem dat uit de hemel neerdaalt. Ik sloot af met te zeggen dat ik en mijn gelovige Poolse vrienden het vertrouwen hebben dat we samen met de Heere zullen zijn in dat Jeruzalem. “Hoe zit het met jou, waar zal je zijn?” Ik verwachtte geen antwoord, maar zei tegen hen: “Laat iedereen in zijn hart antwoorden.” Maar plotseling stak Mila, een overlevende uit de stad Sderot, haar hand op om toestemming te vragen om iets te zeggen. Ze begon met te zeggen: “Ik geloof dat ik mijn eeuwigheid met de Heere zal doorbrengen, want tijdens deze twee weken in Polen hebben Eduard en zijn vrienden een zaad in mijn ziel gezaaid, en ik beloof dat het zeker zal groeien en niet zal verdorren, omdat ik het goed water zal geven. Ik ben erg blij dat ik de kans heb gehad om hier te zijn en belangrijke dingen voor mijn ziel te horen. Ik begrijp nu dat geloof het belangrijkste is in het leven.”

Ik zou u willen vragen om te bidden voor de groep overlevenden van de Holocaust die met mij naar Polen zijn gereisd, dat God inderdaad het zaad zal laten groeien dat in hun hart is gezaaid en voor andere mensen in Polen die van ons de boodschap van redding hebben gehoord. Moge de Heere elk hart raken en mogen we velen van hen tot Christus zien komen.