Kehilat Hasdey Yeshua

Adrianna groeide op in een gelovig gezin en werd op tienjarige leeftijd gedoopt.Hoewel ze de Heere nooit echt had verlaten, zelfs niet tijdens haar legerdienst voelde ze dat er iets ontbrak. Ze wilde ‘de cirkel sluiten’. In haar eigen woorden:

“Op een dag viel ik op mijn knieën en besefte ik dat God hoe dan ook de enige God is en dat Hij altijd bij me is. Zelfs als mijn ouders me verlaten, is God er altijd. Ik besloot me weer te laten dopen, ook al wordt het meestal niet gedaan, omdat ik nu begreep dat dopen een zegel is dat ik de dochter van de Koning ben.”

Aanvankelijk wilde ik wachten om weer gedoopt te worden totdat ik voelde dat ik het waard was, dat ik sterk was in de Heere. Maar toen besefte ik dat ik me nooit waardig zou voelen en me nooit klaar zou voelen. Er is niets dat ik ooit zou kunnen doen om Gods genade te verdienen. Ik verdien het niet, maar God houdt van me. Ik wilde er ook zeker van zijn dat dopen helemaal mijn beslissing was, iets waar ik op mijn tiende niet zeker van kon zijn. Ik wilde ‘de belofte ondertekenen’ die ik aan de Heere had gedaan.”

Dus op een ochtend gingen slechts een paar van ons naar een geïsoleerd zwembad in de wildernis en Adrianna werd gedoopt.

Bid alsjeblieft voor Adrianna. Aan het einde van haar legerdienst, over een paar maanden, zal ze naar het noorden van Israël gaan om haar studie theologie voort te zetten en zich voor te bereiden om de Heere te dienen.

“Amira” heeft Sara regelmatig ontmoet voor catechese in het Arabisch en ze komt ook bijna wekelijks naar diensten in onze gemeente. Volgens veel Schriftverzen komt zowel geloof als licht uit het Woord van God, dus bidden we dat Amira groeit en een vruchtbare gelovige wordt. Velen van jullie herinneren zich misschien dat ze een alleenstaande moeder is met zeven kinderen en echt gebed nodig heeft, zowel voor haar geestelijke als financiële behoeften. Haar man scheidde van haar om met een andere vrouw te trouwen en steunt haar nu nauwelijks. Ze is eigenlijk een weduwe.

Sara schrijft:

“Vorige week besloot ik een Bedoeïenendame te bezoeken met de naam ‘Sabina’. Ik had haar al een tijdje niet meer had gezien, maar wel verdrietige dingen over haar had gehoord. Het was nog best warm dus zij en ik konden naar buiten en praten met genoeg privacy. Ze vertelde me dat ze enkele weken eerder ergens heen moest en vertrouwde haar tweeënhalf jaar oude zoon toe aan haar zus, iets wat heel normaal is om te doen. Maar toen ze terugkwam, vond ze haar zoontje dood! Niemand in haar dorp wist wat hem was overkomen. Sabina was er heel verdrietig van, vooral omdat ze een aantal jaren geleden al een ander kind had verloren onder mysterieuze omstandigheden. Haar buren en de meeste van haar familieleden, in plaats van haar te troosten, verweten haar dat ze niet goed voor haar kleine jongen zorgde. Ze beschuldigt zichzelf ook en gelooft als moslim dat Allah haar straft en haar twee kinderen ontneemt. Sabina huilde en nadat ik naar haar had geluisterd, was ik ontroerd van medelijden Ik bemoedigde haar en vroeg of ik voor haar kon bidden en haar kon zegenen. Ze stemde toe.”

“Bid alstublieft dat de Heere Jezus deze vrouw troost en Zichzelf aan haar openbaart. Ook dat ik misschien wijsheid krijg om te weten wanneer ik haar weer moet bezoeken en hoe ik haar in de toekomst kan dienen.”

Gebed in de Naam van Yeshua is het enige dat de duisternis kan verbannen uit het leven van iedereen, dus wees alstublieft bemoedigd. Uw gebeden worden in de hemel verhoord en we zijn er zo dankbaar voor.

Kehilat Hasdey Yeshua, Arad