MAKOR HATIKVAH

Het was fijn om na de zomervakantie weer naar school te kunnen gaan! Alle Makor HaTikvah leraren kwamen in augustus samen voor een uitje en een overleg. Dit gebeurde vlak voor de opening van de school. We wilden er samen voor zorgen dat de start van het schooljaar voor de leerkrachten én de leerlingen soepel en plezierig zou verlopen. De bijeenkomst was erg gezellig. We deden ook leuke opdrachten om elkaar beter te leren kennen. Verder keken we samen naar de jaarplanning. Dit met het oog op het welzijn van de leerlingen, de gezinnen en het personeel. Door de corona crisis verandert er veel en moeten we ons houden aan veel nieuwe regels. De bijeenkomst was daarom erg zinvol. De voorganger van de Jerusalem Assembly, een lokale messiaanse gemeente, hield een bemoedigende meditatie. Samen begonnen we het jaar met gebed. Het aantal personeelsleden van Makor HaTikvah groeit. Dit jaar mochten we vijf nieuwe leraren verwelkomen voor de volgende vakken: Arabisch, Engels, Hebreeuws, muziek en maatschappijleer. Erg dankbaar zijn we – dit is echt een antwoord op het gebed – voor de messiaanse psycholoog, die elke week een grote afstand aflegt om de leerlingen en families van Makor van dienst te zijn. Dank voor al uw gebeden!
Een hartelijke, liefdevolle groet van het personeel van Makor HaTikvah aan al onze vrienden over de hele wereld.

Van onze directeur
Graag wil ik u wat bijpraten. In Israël begon een tweede lockdown net nadat de school in september weer was opgestart. We hebben daardoor de afgelopen weken veel meegemaakt – we begonnen met een veelbelovende en feestelijke opening van het schooljaar, dan twee fijne eerste weken en vervolgens de door de regering opgelegde sluiting op 17 september. Deze maatregel in verband met corona duurde wekenlang. De scholen werden deels heropend op 1 november. De groepen één tot en met vier (in het Nederlandse systeem de groepen drie tot en met zes) mochten weer terug naar school. Deze leerlingen kunnen hun klasgenoten en vrienden gelukkig weer ontmoeten! We hopen van harte dat over een paar weken ook de klassen vijf tot en met negen weer naar school kunnen gaan.

In Spreuken 1:7 staat: ‘de vreze des HEEREN is het beginsel van de kennis.’ Hoe waar is dit vers vandaag de dag voor leiders van landen en organisaties over de hele wereld en in Israël! Als er belangrijke beslissingen moeten worden genomen, soms zelfs diepingrijpende beslissingen tijdens een crisis, hoe kunnen we dan alleen op menselijke wijsheid vertrouwen? Op Makor HaTikvah wenden we ons bij het nemen van (ingrijpende) beslissingen steeds weer tot de wortel van alle wijsheid: de Schepper van hemel en aarde, onze enige God. Door middel van gebed en in afhankelijkheid proberen we te begrijpen hoe we dit kleine schip, de messiaanse school in Jeruzalem, moeten besturen. We hebben uw hulp nodig bij het navigeren van het bootje op een stormachtige wereldzee. Gelukkig heerst er intussen op de school vrede en veiligheid. Makor
HaTikvah: de Bron van de Hoop. We zijn dankbaar dat de school blijft groeien, ook tijdens de pandemie. Dit jaar hebben we zelfs studenten uit Be’er Sheva en Rishon Letsion (ongeveer 1 – 1,5 uur afstand rijden) mogen verwelkomen! Door de toename van het aantal leerlingen zijn we genoodzaakt op school in twee ploegen te werken. We blijven bidden voor een nieuw en groter gebouw. Bid alstublieft met ons mee voor een goede oplossing voor het nijpende ruimtetekort. Vergeet u verder niet om af en toe onze Facebook-pagina te bezoeken. Daar plaatsen we wekelijks verhalen over en foto’s van het schoolleven. Ik dank u voor uw steun; u maakt deel uit van de Makor HaTikvah familie!
Graag wil ik ook een persoonlijke zegen met u delen. Afgelopen zomer heeft mijn vrouw, Olga, een meisje ter wereld gebracht. God heeft ons een kleine prinses gegeven: Katie Tahel. Een dochter na twee zonen! Blijf alstublieft bidden voor mij en het hele personeel van Makor HaTikvah. Het is een grote verantwoordelijkheid om een messiaanse school in Jeruzalem te leiden.
In verbondenheid met Christus,
Yoel Russu, Directeur

Van de ouders: het toewijden van onze kinderen
Hannah worstelde met haar kinderloosheid (1 Samuël 1: 27 – 28). Voor sommigen van ons was het krijgen van kinderen gemakkelijk, voor anderen was het een grote strijd. Hannah bad; ze huilde tot God. Ze beloofde dat, als God haar een zoon zou geven, ze hem aan de Heere zou opdragen alle dagen van zijn leven. Velen van ons zullen ook hun kinderen aan God hebben gewijd. Verbaast u zich ook over deze geschiedenis? Samuel was waarschijnlijk slechts 3 of 4 jaar oud toen ze hem in Silo achterliet. En toch aanbad hij God! In een tijd waarin veel kinderen het geloof van hun ouders verlaten, moest ik denken aan Hannah. De meesten van ons vinden het bij de opvoeding waarschijnlijk belangrijk dat de kinderen goed met elkaar kunnen opschieten. Misschien geven we hier wel meer aandacht aan dan dat we ze vormen zodat ze een hart hebben om God te aanbidden.
Hannah’s hart was volledig toegewijd aan God. Zij daagt mij daarmee uit: Heb ik mijn kinderen volledig aan God gewijd? Mijn kinderen zijn nu volwassen. Toch blijf ik in alle ernst bidden of ze de Heere blijven aanbidden. Alle dagen van hun leven.
(Cyndi Chetrit is medeoprichter van Friends of Makor HaTikvah)

Van onze leerlingen: Online leren
Wat was het leuk om op 1 september weer naar school te gaan! Inderdaad, onze temperatuur werd gecontroleerd bij de ingang. Leerlingen vanaf de derde klas droegen mondkapjes, pauzes werden gehouden in groepjes en na elke pauze was het: handen wassen met zeep en de tafels desinfecteren. En toch was het fijn! We deden het immers samen met onze vrienden.
Op 17 september, net voor de najaarsfeesten (Joods Nieuwjaar, Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest), besloot de regering van ons land dat een tweede lockdown noodzakelijk was. Het online-leren begon opnieuw. Hierbij enkele ervaringen van oudere leerlingen die aangeven hoe ze het vinden dat ze niet naar school kunnen: “Ik vind het erg naar. Ik ga graag naar school om te leren en op het schoolplein te spelen. Ik houd vooral van tikkertje spelen met mijn vrienden. Het is voor mij niet heel moeilijk om de opdrachten thuis in mijn eentje uit te voeren. Mijn favoriete vak is Hebreeuws. De leraar geeft ons altijd interessante verhalen. Dat maakt het beantwoorden van de vragen veel leuker. Soms ben ik een beetje eenzaam zonder de school. Ik ben God dankbaar dat we “Zoom” en “WhatsApp” hebben. Hierdoor kan ik met mijn vrienden praten, kunnen onze leraren de lessen uitleggen en kunnen we elke dag online de dag samen beginnen. De leerkrachten geven ons veel opdrachten uit de werkboeken en op “Ofek” (een site die door het ministerie van Onderwijs is gemaakt om interactief leren te stimuleren). Ik houd niet van huiswerk, maar weet dat het nuttig is.
Ik dank mijn lieve jufs en meesters die er tijdens deze moeilijke periode steeds weer voor ons zijn. Ze beantwoorden al onze vragen en staan altijd klaar om te helpen. Ik hoop dat deze periode snel eindigt en dat we gezond en gezegend door onze Heere Yeshua kunnen terugkeren naar school!”
(Lishai, zesde klas)

“ Als zevende klasser en nieuwkomer op de middelbare school, was ik in het begin erg onzeker. Vooral ook omdat ik niet gewend was om zo vaak huiswerk te maken. Als ik achter de computer zit voor de afstandslessen en het huiswerk doet dat pijn aan mijn ogen. Ik zou het heel leuk vinden, ik zou dat ook als tip willen meegeven aan onze leraren, dat we huiswerk krijgen waarvoor we naar buiten moeten om het te kunnen maken. Misschien kunnen ze ons opdrachten geven die ons actiever maken, zoals het uitvoeren van experimenten, bakken, of het maken van een kunstwerk.” (Yael, zevende klas)

Bidden: Bid voor ons als team; dat we duidelijk Gods aanwijzingen horen. We hebben wijsheid nodig om elke dag weer de juiste beslissingen te nemen. Het is een uitdaging om een messiaanse school in Jeruzalem te zijn.

Nieuwbouw: Onze school blijft groeien sinds de overheidserkenning. We beginnen het ruimtegebrek te voelen. Sinds dit jaar studeren onze leerlingen in twee ploegen. We bidden al langere tijd of we een ruimer schoolgebouw kunnen kopen of bouwen. Een gebouw dat ook in de weekenden, bijvoorbeeld voor diensten op sabbat, tot zegen zal zijn voor de messiaanse gemeenschap in Jeruzalem. In de volgende nieuwsbrief zullen we meer informatie over dit bijzondere project met u delen. Samen kunnen we het Messiaanse onderwijs in het Israël verder ontwikkelen.

Transportkosten: Als de normale activiteiten op school hervat worden, komen ongeveer veertig studenten uit het centrum van het land en uit het Dode Zeegebied met de pendelbus naar Makor. Dit is een uur tot anderhalf uur rijden enkele reis. We geven deze kinderen graag de kans om deel uit te maken van de Makor HaTikvah familie. Om dat mogelijk te maken, zijn we afhankelijk van uw hulp. Daardoor kunnen we de transportkosten dekken. De gezinnen kunnen namelijk slechts een deel ervan zelf betalen.

Fondsen voor armlastige gezinnen: Veel ouders van leerlingen hebben hun baan verloren sinds de pandemie begon. Zij kunnen het schoolgeld daardoor niet (helemaal) bekostigen. We hebben dit jaar meer aanvragen ontvangen voor financiële ondersteuning dan in het verleden. Dankzij uw hulp kunnen de kinderen uit deze gezinnen toch op Makor HaTikvah blijven.

Hierbij de reactie van enkele ouders op de ontvangen steun:
“ We willen onze diepste dankbaarheid uiten voor uw vriendelijke en betekenisvolle steun. Hierdoor konden onze twee jongens blijven leren op de Makor HaTikvah School in Jeruzalem.”
“ Als gezin zijn we volgeling van Jezus Christus. We ervaren het als een zegen dat onze kinderen naar Makor HaTikvah kunnen. Eerst en vooral omdat daar de vrijheid is om de Heere te dienen. Dit is van onschatbare waarde voor onze kinderen. De eerste twee jaren zaten onze kinderen op een seculiere Israëlische school. Het schoolklimaat daar deed onze kinderen pijn. Ze verkeerden dagelijks in een totaal andere, bijna tegenovergestelde sfeer dan die waar ze van huis uit mee vertrouwd waren.”
“ Nog voordat onze kinderen waren geboren, hoorden we al over Makor HaTikvah. We droomden ervan dat onze kinderen op een dag het voorrecht zouden hebben om daar te leren, ondanks de afstand en het verkeer.”